Emmi

Ég veit ekki í hvaða draumaveröld þessi ríkistjórn er. Dæmigert var þegar mótmælin voru á Austurvelli um daginn þá kepptust stjórnarþingmenn að útskýra hverju var verið að mótmæla. Það var ekki verið að mótmæla ríkistjórninni eða ráðaleysi þeirrar stjórnar. Það var verið að mótmæla svo mörgu öðru eins og Landsdómi, vanda heimilanna, atvinnuleysi, bönkunum, Jóni Ásgeiri o.s.frv. os.frv. Þannig að ríkistjórnin þurfti ekkert að taka þetta til sín, það var ekki verið að mótmæla þeim!!!

Þetta sama fólk var aftur á móti með aðra skýringu veturinn 2008-2009 þegar fyrri ríkistjórn fór frá. Þá var verið að mótmæla ríkisstjórninni. Ég sé engan mun á þessum mótmælum og þeim fyrri, nema þó það að núna er venjulegt fólk að mótmæla, fjölskyldur sem halda þessu landi gangandi með vinnu sinni og sköttum.

Málið er bara að þegar stjórnmálamenn komast úr stjórnarandstöðu og í stjórn breytast þeir og verða eins og Ragnar Reykás. Dæmi eru eins og Steingrímur og AGS, hvernig hann talaði gegn því áður en hann vað ráðherra, Ögmundur sem froðufelldi þegar Guðlaugur fyrrverandi heilbrigðisráðherra boðaði niðurskurð og aðhald á þeim bæ í fyrri ríkistjórn og þannig mætti lengi telja.

Ég segi því, burt með þessa ríkistjón og allt þingið og fáum fólk til að stjórna þessu landi sem aldrei hefur setið á þingi, aldrei komið nálægt pólitík hjá ríkinu eða sveitarfélögum. Fáum hæfa stjórnendur, sem nóg er til af, til að koma þessu landi í gang aftur, til að nýta auðlindir þessa hvort sem er um að ræða einstaklinga eða landsins gæði.

Maður er orðinn létt þreyttur að horfa á Steingrím og Jóhönnu í sjónvarpinu í sama starfinu í 30 ár og segja svo í dag að þau beri enga ábyrgð á því ástandi sem við stöndum frammi fyrir í dag.

Það að gera ekki neitt er mikil ábyrgð og getur verið refsivert. Það er það sem þessi ríkistjórn er að að gera.

Ég hjó eftir ummælum þingmanns Hreyfingarinnar, Margrétar Tryggvadóttur, á mánudaginn sem sjónvarpað var að hún sagðist ætla að hætta að ávarpa þingmenn og ráðherra með orðnum Háttvirtur og Hæstvirtur. Menn yrðu sko að vinna sér inn slíka upphefð áður en þeir yrðu ávarpaðir með slíkum orðum. Gott og vel.

Málið er bara að hér er ekki verið að ávarpa persónuna sem er í viðkomandi embætti, eins og þingmanna eða ráðherra, heldur embættið sjálft. Það er það sem virðing á að vera borin fyrir. Það er dæmigert um sjálfhverfi þingmannsins og eflaust annarra þingmanna að þeir haldi að það sé verið að tala til þeirra eigin persóna. Við eigum að bera virðingu fyrir þinginu, þeirri hugmyndafræði sem felst í þjóðkjörnu þingi og lýðræðinu, og svo þingsætinu sem slíku.  Þingmenn sem sitja á þingi í dag hafa ekki hjálpað til við auka þá virðingu.

Virðingu eiga allir að hafa sem persónur, hvorki meiri eða minni þó þeir séu þingmenn eða ráðherrar. Virðingu skal einnig bera fyrir lýðræðinu, þinginu sem stofnun og þingsætinu sem embætti.

Jæja, nú á maður loks banka eins og hinir útvöldu.

Það er ansi kaldhæðnislegt að sjá eigendur Glitnis kvarta yfir því að þurfa að koma með alvöru tryggingar fyrir því að notaðir séu okkar peningar til að koma þeim úr vandræðum.  Veit ekki betur að ef maður tekur lán í banka þurfi maður að sýna fram á ansi góðar tryggingar. Ég  tala nú ekki um fyrir kaupum á hlutabréfum. Ef þau lækka í verði og veð banka er í þeim þá eru þeir fljótir að kalla eftir nýjum veðum eða taka bara bréfin upp í skuldina. Hver er munurinn. Eigum við ekki að gera sömu kröfu til þessara aðila eins og þeir til okkar. Það kemur kannski vel á vondan.

Peningarnir sem snarað var úr ríkissjóði (mínir peningar m.a.) samsvara því að hver 4 manna fjölskylda greiði eina milljón. Ég veit ekki með aðra, en ég er ekki til í að lána Glitni, Baugi, Stoðum eða Jóni Ásgeiri eina milljón nema ég fá eitthvað á móti. Ég tel það reyndar mjög rausnarlegt að þeir haldi þó 25% eftir.  Svo koma þessir eigendur og gráta yfir því að bankanum hafi verið stolið af þeim.  Spurningin er frekar hver stelur af hverjum. Eru bankarnir ekki búnir að "stela" ansi miklu af okkur í formi þjónustugjalda, vaxta og yfirdráttarvaxta.  Það er sem sagt í lagi að stela litlu í einu, ef maður geri það bara nógu oft

Annars á, að mínu mati, einkavæðing banka og annarra fyritækja á að snúast um að einstaklingar (margir) eignist fyrirtæki og rekstur, ekki einstaklingur. 

Vandamálið að mínu mati er að einkavæðing hefur snúist upp í andhverfu sína. Ég er ekki á móti einkavæðingu, síður en svo. Einkavæðing getur þó endað eins og ríkisvæðing, að einn eða fáir eigi allt.   Þá sé ég ekki mun á því hvort ríkið eigi hlutinn eða einkaaðili.  Þetta verður þá eins og þegar dýr (eða menn) tímgast í litlum hópum eða samfélögum og allir eru undan hvor öðrum. Samfélagið úrkynjast og deyr að lokum.

Til að einkavæðing gangi upp þarf því almennilegar leikreglur sem hægt er að fylgja eftir og menn skilja. Ekki ónýtar reglur, sem aðeins þeir allra ríkustu hafa efni á að ráða þá dýrustu lögfræðinga til að sveigja og beygja.

Að gefa blóð er gott. Mér finnst að allir sem geta gefið blóð eigi að gefa blóð. Blóðbankinn á að gera meira að því að hvetja menn til að gefa blóð. Það að fá kaffi og með því á eftir, er ágætt en í sjálfu sér óþarfi. Að mínu mati ætti Blóðbankinn  frekar að "verðlauna" menn sem gefa blóð reglulega með t.d. ýtarlegri skoðun, svona einskonar heilsutékki. Þannig gætu menn gefið blóð reglulega og fengið stöðumat á eigin heilsu, t.d. á 3 ára fresti eða eftir hverjar 10 blóðgjafir.

Annað sem Blóðbankinn má mikið bæta en það er upplýsingagjöf á heimasíðu. Þar þarf að vera hægt á einfaldan og fljótlegan hátt, fengið úr því skorið hvort viðkomandi sé liðtækur til blóðgjafar.  Ég hef gefið blóð í einhverja tugi skipta. Tvisvar hefur komið fyrir að ég hef ekki mátt gefa vegna ferðalaga erlendis. Í bæði skiptin var um ferðir til landa sem alla jafna má gefa blóð eftir heimsókn til. Ástæðurnar voru þá tilteknar borgir í viðkomandi landi annarsvegar, og tilteknir mánuðir í hinu landinu, hinsvegar. Hvorugt var tekið fram á heimasíðu Blóðbankans á þeim tíma. Í bæði skiptin er maður að gera sér ferð til að gefa blóð, bíða á biðstofu og vera svo snúið frá. Slíkt væri hægt að koma í veg fyrir með ýtarlegri upplýsingum á heimasíðu.

Síðast tilraun mín til að gefa blóð var þó með endemum. Útkall frá blóðbankanum þann daginn og ég tilbúinn að stökkva. Ég hafði farið í speglun á hné og liðþófaaðgerð 6 vikum áður. Ég fór á heimasíðu Blóðbankans en fann ekki upplýsingar um nákvæmlega slíka aðgerð. Þó sagði að speglanir á ristli, maga o.þ.h þyrfti að líða 6 mánuðir og minni aðgerðir 3 mánuðir. Til að vera viss þá sendi ég póst, að fyrri reynslu,  á Blóðbankann og fékk þau svör að líða þyrftu tvær vikur. Bingó, ég bruna af stað og mæti á svæðið. Úff, ansi margir að gefa í dag, þannig að biðin varð löng. Eftir slatta af  djús og kaffiþambi og tveggja tíma lestur allra blaða og tímarita á svæðinu þá var loks komið að mér.  Þá var mér tjáð að ég mætti ekki gefa því líða þyrfti 3 mánuðir. Bömmer

Hvaða skilaboð eru þetta? Eiga menn bara að segja nei við öllum spurningum um heilsufar og gefa svo bara. Það er göfugt að gefa blóð en flestir þurfa að vinna líka og hafa kannski ekki tíma til að vera margar klukkustundir í burtu við slíka athöfn.

Hér verður Blóðbankinn að taka sig á. Það er hægt á einfaldan hátt eins og áður er sagt. Betri og einfaldari upplýsingar á heimasíðuna og tengil sem hægt er að senda fyrirspurn sem svarað er inna klukkutíma. Slíkt myndi spara öllum tíma og vinnu, bæði starfsfólki Blóðbankans og blóðgjöfum. Ég veit að það er aldrei alveg hægt að koma í veg fyrir allar óþarfa komur en allavega að fækka þeim til muna.

 Ég hætti ekki að gefa blóð út af þessu en það líður kannski eitthvað aðeins lengri tími þar til að ég gef næst.

Í kosningunum 2003 voru  73% fleiri atkvæði á bak við hvern þingamann í Kraganum (Suðvesturkjördæmi) en á bak við þingmann sem kom úr Norðvesturkjördæmi. Í Reykjavík  voru það þó aðeins 65% !

Í núverandi kosningum hefur þetta misræmi enn aukist vegna fjölgunar á suðvestur horninu. Nú þarf um 70% fleiri atkvæði á bak við einn þingmann í Reykjavík en í Norðvesturkjördæmi. Hvert atkvæði í Kraganum er aðeins hálfdrættingur á við atkvæði greitt þingmanni úr Norðvesturkjördæmi..

Hvar er jöfnuðurinn í því? Enginn flokkur sem býður til Alþingis nefnir þetta í dag eða hefur í stefnuskrá sinni. Að mínu mati er grundvallarmannréttindi að allir þegnar lýðræðisríkis hafi jafnan atkvæðisrétt, ekki síður en að konur og karlar fái sömu laun fyrir sama vinnuframlag.  Það myndi væntanlega heyrast í einhverjum ef vægi kvenatkvæða væri t.d. aðeins 50% af vægi karlatkvæða!

Taflan sýnir hlutfall atkvæða á bak við þingmann þar sem grunnurinn er 1 á bak við þingmann í Norðvesturkjördæmi.